گفت و گو با عاطفه رضایی مربی موفق فوتسال ایران که نامش در فهرست 10 مربی برتر جهان درخشید

عاطفه ضمن مروری بر سابقه کاری‌اش می‌گوید: «14 سال است که در تیم مس رفسنجان هستم و در این مدت، توانستیم تیم را از لیگ استان پله پله به سطوح بالاتر ارتقا دهیم، با توجه به روند رو به رشدمان همیشه جزو تیم های بالای جدول بودیم و به‌واسطه‌ تلاش بی‌وقفه‌مان پارسال نایب قهرمان و امسال قهرمان شدیم.»

«انتخاب شدن من به عنوان نامزد بهترین مربی سال 2020 جهان توسط سایت فوتسال پلنت به دلیل توجهی بود که به فعالیت مستمر ما طی این 14سال، به ‌رغم تمام سختی‌ها داشتند.» او با این مقدمه در باره وضعیت فوتسال ایران می‌گوید: «فوتسال ایران قوی و شناخته‌شده است اما متاسفانه فدراسیون، از بانوان حمایت نمی‌کند در حالی‌که تیم‌ها کم توقع‌‌اند و در پاسخ به کمترین حمایت‌ها، افتخارات مهمی کسب می‌کنند. با این ‌که اسم ما در میان برترین‌های فوتسال 2020 ذکر شده ،فدراسیون هیچ‌ توجهی ندارد وحرکت دلگرم کننده‌ای در قبال ما انجام نمی‌دهد. هدف ما رسیدن به مدارج بالاست. دختران ایرانی به مقام‌های داخلی قناعت نمی‌کنند و اهداف بلند مدت، در سطح جام باشگاه‌های آسیا دارند اما نباید فراموش کرد که رسیدن به چنین جایگاهی همت فدراسیون و پشتکار مسئولان را می‌طلبد.»

او که هنوز مجرد است، در باره تداخل وظایف همسرداری و مادری با فعالیت حرفه‌ای در مقام مربی می‌گوید: «همسر و مادر بودن مانعی برای پیشرفت در این حرفه نیست؛ اما برای شخص من مدیریت کردن این موارد و دنبال کردن ورزش حرفه‌ای کنار هم سختی هایی دارد که با تلاش و برنامه‌ریزی، شدنی است.»

حضور حرفه‌ای در هر رشته‌ای مستلزم حمایت خانواده است. عاطفه در این باره می‌گوید: «خانواده‌ من را آزاد گذاشتند و در کل این 14 سال همراهم بودند، برای هیچ‌کدام از سفرهای کاری و آموزشی، حضور در کلاس‌ها و ... سخت‌گیری نمی‌کردند. اگر محدودیت‌های مرسوم که در برخی خانواده‌ها دیده می‌شود اعمال می‌شد امکان نداشت بتوانم در این حرفه پیشرفت کنم.»

رضایی در پاسخ به این پرسش که آیا روزی وارد حوزه فوتبال هم خواهد شد یا نه، می‌گوید: «جدا از برخی نکات مهم در وضعیت جسمانی، انتخاب هریک از این دو رشته صرفا به علاقه فرد بستگی دارد مثلا خود من به هیچ‌وجه حاضر نیستم برای مربی‌گری تیم‌های فوتبال بروم چون نه علاقه‌ای به آن دارم و نه برایم جذاب است اما انرژی و هیجانی که از فوتسال بازی کردن بچه‌های تیم ام دریافت می‌کنم من را غرق لذت می‌کند. در کل کسی که به فوتبال علاقه‌مند باشد نمی‌تواند در سالن بازی کند و همین طور کسی که فوتسالیست باشد حضور در چمن برایش مشکل خواهد بود. گاهی هم شرایط جوی و کمبود امکانات می‌تواند در این انتخاب تاثیرگذار باشد مثلا نبود زمین چمن باعث شده تعدادی از بچه‌ها که به فوتبال علاقه‌مند بودند، عضو تیم فوتسال شوند. خیلی اوقات همین محدودیت‌ها، زمینه را برای رشد هموار می‌کند.»

عاطفه‌ رضایی با با لهجه شیرین کرمانی‌‌اش که رنگ و بوی خاصی به حرف‌هایش می‎دهد، درباره‌ حضورش در فهرست 10 مربی برتر این نکته را اضافه می‌کند: «مربی‌های بهتر و با تجربه‌تر از من هم بودند اما مبنای انتخاب من، تلاش‌هایی بوده که در طول سال ها کرده‌ام. در مجموع این نتیجه‌، حاصل کوشش‌های مستمر و مداوم افراد تیم بوده ‌است. درپایان باید بگویم حضورم در فهرست برترین مربی‌ها را مدیون تلاش و جدیت چندین نفره تیم ام و بقیه اعضا هستم و همدلی در گروه است که موفقیت به ارمغان می‌آورد.»